Raport NBP – co na temat euro?

Do jakiego wniosku można dojść po krytycznej analizie raportu NBP „na temat pełnego uczestnictwa Rzeczypospolitej Polskiej w trzecim etapie Unii Gospodarczej i Walutowej”? Głównie do takiego, że ukrywa on niewygodne fakty i produkuje bełkot.
Istnieje taka stara prawda, że to co dla Ciebie wygodne, powinieneś mówić wprost i łatwym językiem, a to co niewygodne zapakuj w skomplikowany bełkot, tak aby Cię nikt nie zrozumiał.
Ten raport, to nic innego aniżeli przekucie powyższych słów w czyn. Po zapoznaniu się z całym raportem (479 stron nowomowy i żargonu ekonomicznego) wysuwam tezę, że nikt kto zapoznał się z raportem i zrozumiał, co jest w nim napisane, nie może dojść do wniosku, że euro jest jednoznacznie korzystne dla Polski.
Nie będę pisał o korzyściach wprowadzenia euro, bo ten prawie pięćsetstronicowy dokument mówi o nich tak przystępnym i zrozumiałym językiem, że dziecko jest w stanie zrozumieć, o co chodzi. We fragmentach poświęconych kosztom pozbycia się naszej narodowej waluty, raport jest już mniej zrozumiały. Tu zaczynają się już zawiłe tłumaczenia. Przypadek? Warto poświęcić się lekturze; Jedyne 479 stron!
Szczególnie uważnie należy przeczytać jeden z fragmentów ze strony 176. Interpretacja tego zapisu jest niezwykle trudna.
Co mówi raport NBP o [Nie]„Adekwatności polityki EBC do polskiej gospodarki”
„Istnieje ryzyko strukturalnego (długookresowego) niedopasowania poziomu stopy EBC. (…) Naturalna stopa procentowa dla strefy euro jest prawdopodobnie niższa niż jej wielkość dla polskiej gospodarki. Oznacza to, że w ramach członkostwa w strefie euro realna stopa procentowa w Polsce będzie najprawdopodobniej niższa niż miałoby to miejsce w warunkach niezależnej polityki pieniężnej realizowanej przez RPP. Niedopasowanie stopy EBC mogłoby prowadzić do efektów procyklicznych. Spadek kosztu kapitału z jednej strony sprzyjałby wzrostowi nakładów inwestycyjnych, ale z drugiej strony mógłby doprowadzić do silnego wzrostu konsumpcji finansowanej tańszym niż dotychczas kredytem.
W takich warunkach wpływ realnej stopy procentowej byłby procykliczny i powodowałby nadmierny wzrost popytu, który z kolei zwiększałby presję inflacyjną. Krytyka Waltersa nie uwzględnia jednak funkcjonowania kanału konkurencyjności, który w przeciwieństwie do procyklicznego oddziaływania kanału realnej stopy procentowej pełni rolę mechanizmu dostosowawczego. Z jednej strony wzrost inflacji (a) poprzez obniżenie poziomu realnej stopy procentowej oddziałuje w kierunku wzrostu popytu krajowego. Z drugiej jednak strony, wyższe ceny oznaczają pogorszenie konkurencyjności producentów krajowych(b) (ze względu na wzrost jednostkowych kosztów pracy), co znajduje odzwierciedlenie w realnej aprecjacji kursu walutowego i spadku popytu na ich produkty. Wiążący się z tym spadek dynamiki produkcji przekłada się z kolei na niższe dochody, a tym samym na ograniczenie popytu i presji inflacyjnej.”[/i]
Ile osób tak naprawdę zrozumiało, o czym traktuje ten fragment raportu? Jestem ciekaw, ilu redaktorów sugerujących, że Raport NBP jednoznacznie mówi, że „Przyjęcie euro będzie korzystne” zapoznało się z nim i zrozumiało treść tej cegły?
Przytoczony fragment raportu wyraźnie sugeruje, że:
– choć istnieje ryzyko inflacji (tu raport relatywizuje to dodatkowo słowem „prawdopodobnie”),
– to nie mamy się tym zbytnio przejmować, ponieważ zachodzi jeszcze inne zjawisko, które działa w przeciwną stronę, wyhamowuje inflację i wszystko będzie w porządku.
Nie! Nie będzie wszystko w porządku! Choć to, co jest tam napisane, to w 100 proc. prawda i nikt nie skłamał. Przemilcza się jednak fakt, że prawdopodobieństwo spełnienia się ryzyka niedopasowania stóp EBC również oscyluje w okolicach 100 proc., co można wydedukować z lektury innych fragmentów raportu. Próby relatywizacji i chowania tak istotnych zagrożeń są wg mnie nie do przyjęcia.
Reasumując. Po wprowadzeniu euro
a) wzrośnie inflacja
b) i jednocześnie ze spadkiem konkurencyjności naszego kraju
c) wzrośnie bezrobocie.
Powodem tego jest to, że pogorszy się konkurencyjność naszych producentów krajowych, czyli mówiąc po ludzku, będzie ciężko sprzedać wszystko co produkowane w Polsce. Będziemy za drodzy i konsumenci z innych krajów przestaną kupować nasze produkty. Będziemy mieli szansę stać się jedynie rynkiem zbytu. Nie będzie się opłacać otwierać w Polsce nowych fabryk, ponieważ tak samo jak produkty, również praca stanie się droższa. A mniej pracy dla chcących pracować, to więcej bezrobotnych.
To jest tylko jeden przykład. W raporcie czytamy jeszcze o praktycznym braku wpływania na decyzje EBC. Zatem cóż to za decydowanie, jeśli ma się jedynie prawo głosu? Prawo, z którego nie będzie można skorzystać niemal w połowie głosowań. Dowiadujemy się też m.in. o kosztach krótkoterminowych (np. wg obliczeń NBP,to ponad 20mld PLN jedynie za samo wprowadzenie nowej waluty), długoterminowych, o kontynuacji wzmacniania się euro, związanym ze stopniowym trendem „pozbywania” się dolara i zwiększania rezerw dewizowych w euro. Ten trend może mieć ogromne negatywne długoterminowe skutki na całą strefę euro. Przykładów można mnożyć, a są one ładnie przygotowane dla amatorów szarad i łamigłówek. No cóż, przecież Enigmę złamał Polak.
Tak na poważnie – myślę, że gdyby wyjaśnić wszystkie koszty i zagrożenia przekładając na zrozumiały i przystępny język oraz powiedzieć wprost, co one oznaczają, to wiele nagłówków naszych gazet zmieniłoby swój ton… z euforii na strapienie. Chyba, że istnieje, jeszcze jakaś inna, nieznana mi bliżej siła, która może ignorować fakty i wpływać na nagłówki gazet?
Jordan Cibura
Źródło: www.prawica.net