Nakładem wydawnictwa Antyk w serii ośmiu książek Władysława Studnickiego ukazała się praca „System Polityczny Europy a Polska”. W tej 324 stronicowej pracy autor opisał sytuacje geopolityczną Polski w latach trzydziestych XX wieku, i to jak iluzje którymi żyli Polacy były szkodliwe dla Polski.
Studnicki optował za sojuszem Polski i Niemiec (państwem o jednej z najsilniejszych i najnowocześniejszych gospodarek w Europie – gospodarek opisanych w swej pracy przez autora). Zwracał uwagę na długość granic Polski z Niemcami i ZSRR uniemożliwiającą skuteczną obronę, wrogość Czech wobec Polski (w 1920 Czesi uniemożliwili transport broni i armii węgierskiej do Polski walczącej z sowietami). Uświadamiał bezsensowność sojuszu z Francją (odległą i dbająca o swoje interesy kosztem Polski – celem Francji był sojusz z ZSRR za cenę stworzenia z Polski kolonii ZSRR). Przestrzegał przed powstaniem sojuszu Niemiec z ZSRR, sojuszu który zniszczył by Polskę (sojuszem który zapowiadały opisane przez autora relacje gospodarcze Niemiec z ZSRR). Zdaniem Studnickiego sojusz z ZSRR skończył by się otwarciem Polski na komunistyczną infiltracje.
W pracy „System Polityczny Europy a Polska” opisana została też: polityka międzynarodowa w XIX i XX wieku (stosunki ZSRR z Polską, Francją i Niemcami), Liga Narodów (podporządkowanie tej organizacji masonerii, antypolskie działania Ligi Narodów, akceptacja Ligii Narodów dla totalitarnych zbrodni w ZSRR i agresji ZSRR na Polskę w 1920 roku), polityka Wielkiej Brytanii i Francji zainteresowanych dobrymi relacjami z ZSRR kosztem Polski.
Studnicki przybliżył też czytelnikom relacje Polski z Francją. Realizacje w Polsce interesów francuskich przez masonerie (masoneria opanowała Francję i zniszczyła we Francji normalne życie społeczne, wyuczyła Francuzów do posłuszeństwa tajnemu masońskiemu rządowi i akceptacji korupcji na której masoni zarabiają). Masońską Francję wykorzystującą globalną masonerie dla swoich celów. Irracjonalny pogląd popularny w II RP o francuskich gwarancjach dla niepodległości Polski. Sprzedajność i bezideowość prasy francuskiej gotowej za pieniądze popierać każdego kto płaci (co wykorzystywała Rosja kupując przychylność prasy francuskiej). Zdaniem Studnickiego kulturowy wpływ Francji na Polskę był destruktywny. Opisując relacje Polski z Francją od XVIII wieku Studnicki przypomniał że Francja zawsze traktowała Polskę instrumentalnie. Słabość Polski była w interesie Francji. Francja zachęcała Rosję do rozbiorów Polski, Polaków do skazanych na klęskę powstań (mamiąc Polaków obietnicami pomocy – obietnicami które nigdy nie były spełniane). Polacy w XIX i XX wieku żyli irracjonalnymi złudzeniami wobec Francji. Podczas I wojny światowej i po niej Francuzi byli przeciwni powstaniu niepodległej Polski (według koncepcji Wilsona z 1918 roku popartej przez Wielką Brytanie i Francję miała powstać mała i słaba Polska). Pro rosyjskość Francji była szkodliwa dla Polski, podczas Konferencji Wersalskiej Francja była przeciwna przyłączeniu Kresów do Polski. Francuzi pomogli Polsce w 1920 roku tylko po to by poprzeć białych Rosjan. W dwudziestoleciu między wojennym media francuskie kreowały negatywny wizerunek Polski i Polaków, uznawały istnienie Polski za szkodliwe dla Europy. Polska emigracja zarobkowa we Francji była źle traktowana i otoczona niechęcią francuzów (w swej pracy Studnicki prócz opisania emigracji polskiej we Francji, opisał też inwestycje francuskie w II RP i rynek finansowy we Francji).
Opisując relacje Polski z Wielką Brytanią Studnicki zwrócił uwagę że Wielka Brytania: od wieków miała zazwyczaj dobre relacje z Rosją, nie interesowała się Polską, w czasie I wojny światowej była przeciwna powstaniu niepodległej Polski (Brytyjczyków interesowały tylko interesy sojuszniczej Rosji). W 1920 brytyjscy robotnicy uniemożliwili transport broni do Polski w 1920 roku. Władze Wielkiej Brytanii były zainteresowane współpracą z ZSRR. Dodatkowo autor „Systemu Politycznego Europy a Polski” zwrócił uwagę ze sojusz wielkiej Brytanii i Francji nie będzie wieczny. W XIX i XX wieku Wielka Brytania swoją sympatie kierowała wobec Niemiec i Rosji. Podczas wojny Polski z ZSRR w 1920 roku Wielka Brytania nawiązała z ZSRR współpracę gospodarczą (relacje te pogorszyło zagrożenie jakim ZSRR stało się dla brytyjskich interesów kolonialnych). Zwracając uwagę na gospodarkę Wielkiej Brytanii Studnicki opisał uzależnienie Wielkiej Brytanii od surowców i kolonii, gospodarkę USA, relacje gospodarcze II RP z Wielką Brytanią.
W części poświęconej relacjom Polski z Rosją „Systemu Politycznego Europy a Polski” Studnicki stwierdził że „stosunki polsko-rosyjskie dadzą się streścić w słowach: 15 wojen, podziały, ujarzmienia, powstania, prześladowania”, odrębności cywilizacyjne, religijne i kulturowe. Zdaniem Studnickiego „absolutyzm rosyjski, poza źródłem bizantyjskim, posiadał źródło tatarskie”. Fiskalizm rosyjski miał swoje źródło w fiskalizmie za czasów poddaństwa tatarskiego, podobnie z kultury tatarów wywodzi się rosyjskie oparcie władzy na terrorze i poniżanie ludzi. Już za czasów carskich Rosjanie byli permanentnie inwigilowani przez tajną policje, szerzył się terror tajnej policji, większość budżetu kraju przeznaczana była na armie. Polityka władz Rosyjskich wyniszczała Rosję (poprzez fiskalizm i rabunkową eksploatacje zasobów). Antytezą despotyzmu caratu był wolnościowy ustrój Polski (z Rosji do Polski uciekali przed uciskiem chłopi). Niestety Rosja jak nowotwór na drodze ekspansji militarnej i zaborów rozprzestrzeniała się ze swoimi patologiami. Przybliżając czytelnikom historie Rosji, w tym i wykorzystywanie przez Rosji cerkwi jako instrumentu polityki, Studnicki stwierdził że „hasła się zmieniają, ideologia ulega zmianie, zaborczość Rosji pozostaje niezmienna”. Carat uzasadniał swoją ekspansje: obroną prawosławia, panslawizmem i panazjatycyzmem. ZSRR komunizmem. Imperializm rosyjski sprawił że Polacy nie mieli możliwości współpracy z białymi. Biali byli wrogami odzyskania niepodległości przez zniewolone przez carat kraje. Białych w ich imperializmie wspierała Francja. Zwycięstwo białych uniemożliwiło by powstanie niepodległej Polski. Biali po zwycięstwie z bolszewikami planowali wojnę z Polską.
Komunizm okazał się niestety systemem bardziej szkodliwym dla Rosji niż carat. Gospodarka komunistyczna była nieefektywna, środowisko Rosji było wyniszczane rabunkowym eksportem surowców, upaństwowienie rolnictwa zaowocowało masowym głodem. Rosjanie stracili te nie wielkie możliwości partycypacji we władzach jakie mieli za caratu. Rosja padła ofiarą spisku finansjery która sfinansowała bolszewików by pozbyć się konkurencji ze strony rosyjskiego przedrewolucyjnego przemysłu, i by móc bezkarnie eksploatować rosyjskie złoża naturalne. Sowieci przeobrazili Rosjan w niewolników i nędzarzy. Celem polityki ZSRR stała się (zgodnie z filozofią Marksa i Engelsa) wojna. Lenin jednoznacznie deklarował plany agresji sowieckiej na zachód i zaprowadzenie globalnego komunizmu. Międzynarodówka komunistyczna zapowiadała krwawą rewolucje, była narzędziem Moskwy, i nakazywała ślepe posłuszeństwo bolszewikom. ZSRR finansowała i szkoliła ruchy wywrotowe (klasowe, etniczne) na całym świecie. „Członkowie partii komunistycznych wszystkich krajów obowiązani są uważać Rosję sowiecką za swoją ojczyznę, pracować dla jej wywiadu, to jest uprawiać szpiegostwo polityczne i wojskowe”. By usprawiedliwić swój imperializm ZSRR w propagandzie głosiła że państwa kapitalistyczne przygotowują agresje na ZSRR. ZSRR przeprowadza swoją ekspansje w Azji poprzez podburzanie kolonii. Celem ZSRR była uczynienie z Chin państwa komunistycznego. ZSRR zdobywała sympatie Chin ustępstwami terytorialnymi, pomocą finansową, wspieraniem chińskiego nacjonalizmu i jednoczącej Chińczyków ksenofobii, współpraca kulturalną i handlową, wykorzystywaniem wielowiekowej zapaści cywilizacyjnej Chin. Opisując sytuacje w Azji Studnicki przybliżył konkurencje ZSRR, Japonii i USA o dominacji w Azji, ekspansje (militarną, demograficzną i gospodarczą) Japonii. Terenem zainteresowania ZSRR był też Kaukaz i jego złoża ropy (po kilku latach niepodległości, ZSRR rozpoczął okupacje Gruzji, Armenii i Azerbejdżanu).W swoich rozważaniach o roli ZSRR Studnicki apelował o wspieranie niepodległości Litwy, Łotwy, Estonii (opisując ich dzieje podczas I wojny światowej i po niej, znaczenie gospodarcze tych państw, i ich relacje z Polską). Zwracał uwagę na wsparcie gospodarcze zachodniej Europy dla ZSRR.
Powracając do tematu potrzeby sojuszu Polski i Niemiec. Studnicki postulował powstanie sojuszu i unii gospodarczej: dominujących Niemiec, silnej Polski, Austrii, Węgier, Czech, Rumunii, Jugosławii, Bułgarii, Grecji, Turcji, Finlandii, Łotwy, Litwy i Estonii (oraz Francji). Geografia Europy skazywała Polskę albo na współpracę albo na konflikt z Niemcami. Opisując historie relacji Polski i Niemiec Studnicki zwracał uwagę że Polskę i Niemcy łączyła jedna kultura, a polskie elity kształciły się na niemieckich uniwersytetach. Antypolonizm Niemców spowodowany był sojuszem z Rosją. W 1917 Niemcy wbrew białej Rosji, Francji i Wielkiej Brytanii,zadeklarowały potrzebę odrodzenia niepodległej Polski. W sojuszu z Niemcami Studnicki widział szansę na unowocześnienie Polski i likwidacje biedy w Polsce, obopólne korzyści gospodarcze (autor „Systemu Politycznego Europy a Polski” przybliżył czytelnikom sukcesy nazistów w zlikwidowaniu wielomilionowego bezrobocia i biedy w Niemczech przed II wojną światową).
Zdaniem Studnickiego wojna Polski z Niemcami była by klęską dla Europy i zwycięstwem Rosji bolszewickiej. ZSRR konflikt Polski z Niemcami wykorzystała by do eksportu komunizmu do Polski, nie zależnie od tego czy był by sojusznikiem Niemiec czy Polski. W swej pracy Studnicki pozytywnie odniósł się do anschlusu Austrii zwracając uwagę na: niebezpieczeństwo popularności komunizmu w Austrii, dominacje żydów w austriackiej finansjerze i socjaldemokratycznej władzy, austriackie kłopoty gospodarcze. Ze zrozumieniem Studnickiego spotkał się też anschlus Czech. Studnicki zwrócił uwagę na: pro rosyjskość i słowianofilstwo Czechów, ich niechęć do Polaków, uniemożliwienie przez Czechów transportu broni do Polski w czasie wojny Polsko-bolszewickiej, okupowanie przez Czechów ziem polskich, węgierskich i niemieckich, dyskryminowanie mniejszości narodowych w Czechach.
W ramach sojuszu europejskiego Studnicki postulował sojusz Polski z Węgrami (które pomogły Polsce w 1920 roku, mają doświadczenie współistnienia z Polską w ramach monarchii austro-węgierskiej), Rumunią, Jugosławią. Dla Studnickiego ważna była też europejska współpraca gospodarcza i zniesienie barier celnych w Europie.
Jan Bodakowski
