Republikański duet: Mitt Romney i Paul Ryan

Jakie jest znaczenie Paula Ryana jako kandydata na wiceprezydenta USA oraz jego partnera Romneya jako ewentualnego prezydenta USA? Co może wnieść nowa władza w USA? Czy USA pójdzie w prawo, czy w lewo? Czy wróci do swych korzeni?
Panowie Paweł Łepkowski i Marek Jan Chodakiewicz piszą na ten temat w tygodniku „Najwyższy Czas”. Postanowiłem „dorzucić swoje dziesięć groszy” i wyrazić swoją opinię na ten temat.

Wybory prezydenckie w USA coraz bliżej. Ich kulminacją będzie konfrontacja między kandydatem z Partii Republikańskiej, a kandydatek z Partii Demokratycznej. Póki co największe poparcie na republikańskiego kandydata na urząd prezydenta USA uzyskał Mitt Romney. Postać ta nie napawała polską prawicę optymizmem. Paweł Łepkowski w swoim artykule w „Najwyższym Czasie” z 12 maja 2012 r. wytykał Romneyowi podobieństwo programowe z Barackiem Husseinem Obamą, a mianowicie stymulowanie gospodarki publicznymi pieniędzmi oraz brak sprzeciwu wobec legalizacji związków homoseksualnych. Z tego też powodu przedsiębiorcy z Massachusetts niezbyt dobrze wspominają okres urzędowania Romney’a. W polityce zagranicznej tego kandydata można stwierdzić z pewnością, iż jest on pod silnym wpływem neokonserwatystów – co za tym idzie, każdy wie.
Można przypuszczać, że to koniec siły ekonomicznej Stanów Zjednoczonych, a zarazem zmierzch mocarstwowości USA. Rozrost rządu federalnego do tego stopnia, że Ojcowie Założyciele na jego widok dostaliby zawału, biurokracji, państwowego etatyzmu, przekupywanie wyborców przy pomocy publicznych pieniędzy (a przecież Aleksander de Tocqueville przed tym przestrzegał), rozrost opieki socjalnej. Należy zaznaczyć, iż gdyby rząd USA chciał się wywiązać ze wszystkich swoich zobowiązań socjalnych, musiałby obłożyć obywateli takimi podatkami, że gospodarka amerykańska pogrążyłaby się na długie lata w stagnacji (jak to napisał Tomasz Woods w swojej „Niepoprawnej politycznie historii Stanów Zjednoczonych”). To wszystko jest bolączką obecnych Stanów Zjednoczonych Ameryki od początków XX wieku (ale nie tylko ich!).
Gdy sytuacja dla USA wydaje się beznadziejna nieoczekiwanie na scenę wkracza kongresman Paul Ryan – zostaje nominowany na kandydata na stanowisko wiceprezydenta USA. Ten 42 letni kongresmen ze stanu Wisconsin posiada wyraźne poglądy wolnorynkowe, konserwatywne. Na uniwersytecie studiował ekonomię, zaczytując się w dziełach Fryderyka von Hayeka i Ludwika von Misesa. Co ciekawe – na studiach był odporny na otaczające go zepsucie moralne. Obecnie należy on do liberalnej gospodarczo frakcji Republikanów, którzy grupują się w Ruchu Herbacianym. Jest on zwolennikiem tzw. podatku konserwatywnego, tj. wolny rynek, deregulacja gospodarki, niskie podatki, zakaz powiększania deficytu budżetowego i zakaz zadłużania państwa w okresie kryzysu. Chce reformy federalnego systemu Medicare – podwyższenie wieku beneficjentów do 67 roku życia oraz przełożenie prac administracyjnych na stany, wypłacenie beneficjentom składek, by Ci wykupili prywatne ubezpieczenia. Ryan jest zwolennikiem skrócenia procedury wydawania broni palnej z trzech do jednego dnia. Uważa, że każdy Amerykanin ma prawo do obrony swojego domu, mienia i rodziny przy pomocy dowolnie wybranej broni. Sam jest zapalonym myśliwym – poluje tradycyjnym łukiem. Jest on ponadto zdecydowanym przeciwnikiem wolnego dostępu do aborcji. Jest również przeciwnikiem legalizacji związków homoseksualnych oraz nadania homoseksualistom praw do adopcji dzieci. Poglądy te jednak przeciętny zwolennik Rona Paula uznałby za niewystarczające, uważając że to jedynie dobry początek. Herbaciarze są bowiem zwolennikami powrotu Stanów Zjednoczonych do polityki izolacjonizmu na arenie międzynarodowej, na którą Paul Ryan na pewno by się nie zgodził. Również kwestia przerośniętej biurokracji, państwowego, rządowego etatyzmu, czy Medicare znajduje się na czarnej liście Ruchu Herbacianego.
Jak wyglądałaby władza duetu Mitt Romney i Paul Ryan? Jest to duet, który za wzór ma Ronalda Reagana. Obydwaj panowie są zdecydowanymi przeciwnikami aborcji. Uważają też, że każdy Amerykanin powinien mieć dostęp do broni palnej. Na polu gospodarczym uzupełniają się – z tym, że Ryan jest bardziej prawicowy, wolnościowy w tej materii. W polityce zagranicznej (a w szczególności w polityce bliskowschodniej) są pod silnym wpływem neokonserwatystów.
W wyścigu do Białego Domu obu panom może pomóc ich życiorys. Romney jest kapitalistą, dużym i poważnym przedsiębiorcą z bagażem doświadczenia. Ryan jest pochodzenia średniozamożnego. Był pracowitym studentem ekonomii, któremu zmarł ojciec kiedy jeszcze ten był nastolatkiem. Ryan już w czasach studenckich zajął się polityką na łonie republikańskim. Odbywał wolontariat w biurze republikańskiego senatora z Wisconsin. Po ukończeniu College’u pracował w biurze senatora w Waszyngtonie. Kongresmanem został w wieku 28 lat w 1998 r. Do bycia „w pełni amerykańskimi” staje im na drodze religia. Żaden z nich bowiem nie jest protestantem. Romney jest mormonem, a Ryan rzymskim katolikiem.
Co prawda duet ten nie jest ideałem Herbaciarzy. Jednak należy zaznaczyć, iż jest to dla USA lepszy wybór niż duet Obama-Biden. Wybór demokratyczny nie zagwarantuje Amerykanom wyjścia z kryzysu, a jedynie pogłębienie go, a kto wie czy nie będzie to oznaczało wejście w stagnację. Wybór republikański jest tu jakąś alternatywą dla USA. Istnieje bowiem szansa na uwolnienie gospodarki, być może częściowa redukcja biurokracji. Jednak nie można kompletnie liczyć na ograniczenie wojen i wciąganie w nie państw sojuszniczych przez USA. Nie można również liczyć na ograniczenie wydatków rządowych na wojny, czy programy NASA. Pozostaje zadać pytanie – tak ważne dla USA – czy duet republikański ograniczy kompetencje rządu federalnego na rzecz Stanów?
Pozostawiam czytelnika z pytaniami, na które nie została udzielona odpowiedź. Bo jak jej udzielić skoro wybory jeszcze się nie odbyły, a i jeśli ów duet republikański dojdzie do władzy to będzie można go ocenić dopiero po zakończeniu kadencji. Niemniej jednak jest to pewna szansa dla Amerykanów do wyjścia z kryzysu. Choć linia polityczna tych panów jest dość umiarkowana, a w przypadku Romney’a niepewna – z Ryanem jest zwrócona w dobrym kierunku. Pytanie tylko czy Ci panowie w tym kierunku pójdą. Faktem jest, że o mojej pozytywnej opinii decyduje kandydatura konserwatywnego wolnorynkowca Ryana na stołek wiceprezydenta. Sam Romney nie jest zdecydowanie moim faworytem.
Rafał Korzeniec